Olejek cytrynowy uzyskuje się poprzez wyciskanie zewnętrznej części skórki cytrynowej. Na wyprodukowanie kilograma olejku potrzeba około trzech tysięcy owoców.

Olejek jest żółtozielony i ma charakterystyczny zapach świeżych cytryn, zapach, którego nie da się pomylić z innym. Do aktywnych składników olejku należą: pinen, limonen, fellandren, kamfen, linalol, octany linalolu i geranilu, cytral i cytronelal.

Olejek cytrynowy charakteryzuje się licznymi właściwościami, z których najważniejszą jest zdolność stymulowania leukocytów, odpowiedzialnych za obronę organizmu przed infekcjami. To bardzo cenna cecha, zarówno w leczeniu zranień zewnętrznych, jak i w zwalczaniu chorób zakaźnych. Doktor Jean Yalnet wspomina o leczeniu olejkiem cytrynowym gruźlicy, paraduru, malarii, syfilisu i rzeżączki, przy czym należy pamiętać, że są to opinie dyplomowanego lekarza medycyny. Aromatoterapeuta bez kwalifikacji medycznych nie powinien podejmować się leczenia takich chorób, chyba że stosowana przez niego kuracja uzupełnia tylko terapię przepisaną przez lekarza lub naturopatę. Stosowany w leczeniu mniej poważnych dolegliwości, np. zapalenia oskrzeli, „grypy” czy infekcji gastrycznych, olejek cytrynowy wykazuje również zdolność obniżania temperatury. Z tego powodu woda z plasterkami cytryny lub sok ze świeżej cytryny, rozcieńczony wodą i osłodzony odrobiną miodu, powinien być podawany osobie chorej, ilekroć zechce się czegoś napić.

Zdolność pobudzania sił obronnych organizmu poprzez stymulowanie leukocytów sprawia, że olejek cytrynowy nadaje się doskonale do leczenia wszelkich ran i obrażeń. Na dodatek jest on hemostatykiem, to znaczy zatrzymuje krwawienie.

Olejek cytrynowy jest bardzo silnym środkiem bakteriobójczym – następny powód, dla którego świetnie się nadaje do leczenia ran itp. Doktor Jean Yalnet powołuje się na doświadczenie, które wykazało, że olejek cytrynowy zabija laseczki błonicy w ciągu dwudziestu minut, a w stężeniu zaledwie od 0,2-l % czyni pałeczki gruźlicy całkowicie nieaktywnymi. Jeśli nie jest się pewnym jakości wody, wystarczy dodać do niej sok z jednej cytryny na litr wody, aby stała się zdatna do picia i bezpieczna.

Trzecią ważną właściwością cytryny jest jej zdolność do odkwaszania organizmu. Może się to na pierwszy rzut oka wydać dziwne, jeśli się pomyśli o kwaśności samej cytryny, ale dzieje się tak w istocie, kwas cytrynowy bowiem ulega neutralizacji podczas procesu trawienia. W wyniku rozpadu powstają węglany i dwuwęglany potasu oraz wapnia, które pomagają w przywróceniu zasadowości ustroju. Jest to ważne zastosowanie we wszystkich przypadkach, kiedy dochodzi do zakłócenia równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie na rzecz nadmiernej kwasowości. Przykład, który nasuwa mi się jako pierwszy, to nadkwasota żołądka, prowadząca do bólów i wrzodów. Olejek cytrynowy to dobry środek ogólnie tonizujący układ trawienny, łącznie z wątrobą i trzustką.

Olejek cytrynowy działa także tonizująco na układ krążenia, jest więc szczególnie skuteczny w leczeniu żylaków. Pomaga również w chorobie nadciśnieniowej i jest skuteczny jako środek zapobiegawczy przeciwko arteriosklerozie.

Wśród wielu zastosowań cytryny należy wymienić pielęgnowanie skóry. Cytryna jest łagodnym wybielaczem. Stosowana systematycznie, powoduje zmatowienie i wybielenie skóry, zwłaszcza na szyi. Jest skuteczna w zwalczaniu piegów, jeśli stosuje się ją codziennie przez jakiś czas. Ma właściwości ściągające i dlatego wywiera dobry wpływ na tłustą cerę, a z powodu cech antyseptycznych, stanowiących o jej przydatności w leczeniu zranień, jest równie cennym środkiem na pryszcze i krosty.

Niektórzy uważają, że cytryna przeciwdziała starzeniu się organizmu.

Olejek cytrynowy, nawet rozcieńczony, wywołuje czasem podrażnienie skóry, dlatego stosuję zawsze jednoprocentowe roztwory olejku do masażu lub trzyprocentowe, które otrzymuję dodając inne olejki. Do kąpieli aromatycznych nie powinno się dodawać więcej niż trzy krople lub nawet dwie krople dla osób o szczególnie wrażliwej skórze.