Żegnaj swędząca, sucha skóro dzięki naszemu całkowicie naturalnemu olejkowi lawendowemu. Idealne rozwiązanie dla osób z AZS czyli atopowym zapaleniem skóry, lub egemami. Atopowe zapalenie skóry nie musi rządzić Twoim życiem. Wypróbuj nasze produkty do pielęgnacji skóry przyjazne dla AZS i ciesz się zdrową, promienną skórą, bez egzemy i podrażnień. Nasz organiczny olejek lawendowy to konieczność dla każdego, kto zmaga się z atopią lub atopowym zapaleniem skóry.

1. Ukojenie dla skóry: Jak olejek lawendowy wspomaga leczenie AZS i egzemy

Olejek lawendowy (Lavandula officinalis) jest znany ze swoich silnych właściwości przeciwbakteryjnych i przeciwgrzybiczych, co czyni go użytecznym w terapii różnych schorzeń skóry. Jeden z takich problemów to egzema, powszechna choroba skóry, w leczeniu której olejek lawendowy może być stosowany. Ciekawostką jest, że olejek lawendowy został zarejestrowany w Polsce jako lek, a jednym z wskazań do jego zastosowania jest leczenie różnych rodzajów egzem.

Czym jest egzema ?

Termin „egzema” tradycyjnie obejmuje wszelkie zmiany skórne charakteryzujące się rumieniem, grudkami wysiękowymi i świądem. Istnieje wiele odmian egzemy, które prawdopodobnie mają podobny mechanizm powstawania zmian, lecz różnią się czynnikami przyczynowymi. Mimo poznania w dużym stopniu etiologii, patogenezy i wprowadzenia nowych klasyfikacji, termin „egzema” (po angielsku – eczema) nadal jest używany przez dermatologów.

Wśród licznych schorzeń związanych z egzemą wyróżniono dwa najlepiej poznane: kontaktowe zapalenie skóry (contact dermatitis) oraz atopowe zapalenie skóry (atopic dermatitis). W literaturze często występują nazwy „atopic eczema” lub „kontaktowa egzema” jako synonimy tych chorób. Te dwa schorzenia zasługują na bardziej szczegółowe omówienie, aby lepiej zrozumieć ich naturę oraz sposób leczenia, w którym olejek lawendowy może być pomocny.

Czym jest egzema i atopowe zapalenie skóry (AZS) ?

Atopowe zapalenie skóry (AZS) należy do tzw. chorób atopowych, takich jak astma czy alergiczny nieżyt nosa. Warto wspomnieć, że pojęcie „atopia” pochodzi z języka greckiego i pierwotnie oznaczało „dziwna choroba”. W 1931 roku Coca wprowadził ten termin, zauważając, że niektóre osoby cierpią jednocześnie na astmę, katar alergiczny i zmiany skórne, co uznał za niezwykłe.

AZS to schorzenie o nie do końca wyjaśnionej etiopatogenezie, w którym biorą udział czynniki genetyczne, immunologiczne i środowiskowe. Szacuje się, że AZS dotyczy około 10% populacji, a liczba zachorowań stale i szybko rośnie w ostatnich latach. Rodzinne występowanie AZS jest niezaprzeczalnym faktem. Gdy obydwoje rodzice mają cechy atopowe, prawdopodobieństwo wystąpienia tego zespołu chorobowego u dziecka wzrasta do 80% i maleje, gdy atopia występuje tylko u jednego z rodziców.

W AZS aktywnymi przeciwciałami są immunoglobuliny E. Jeśli u jednej osoby współwystępuje alergiczny nieżyt nosa lub astma, AZS zazwyczaj ma cięższy przebieg. Objawy mogą się pojawić około 6. miesiąca życia. Potoczna nazwa zmian skórnych w tym okresie życia to „skaza białkowa”, gdyż przyczyną jest zwykle alergia na mleko krowie. Inne alergeny pokarmowe obejmują białko jaja kurzego, orzechy, ryby, mąkę pszenną, mięso, a ostatnio coraz częściej notuje się uczulenia na warzywa i owoce.

Około drugiego roku życia może wystąpić uczulenie na alergeny wziewne, najczęściej na roztocza kurzu domowego. Należy jednak mocno podkreślić, że alergia nie jest obecna we wszystkich przypadkach AZS. W etiopatogenezie tej choroby biorą udział różne czynniki, a alergia jest tylko jednym z nich. Dlatego stosowanie tzw. diet bezbiałkowych u każdego dziecka z objawami AZS jest nieuzasadnione, a w Polsce często nadużywane. Dieta eliminacyjna jest wskazana jedynie wtedy, gdy uczulenie na konkretny alergen pokarmowy jest potwierdzone testami alergologicznymi.

Kurz i roztocza w atopowym zapaleniu skory.

Wykazano także, że rygorystyczne eliminowanie kurzu domowego nie jest wskazane, nawet przy udokumentowanym uczuleniu na ten alergen. Wiedza na temat roli roztoczy kurzu domowego w atopowym zapaleniu skóry rozwija się na tyle szybko, że można mieć nadzieję na wyjaśnienie roli tego czynnika w AZS w niedługim czasie. Przekonanie, że AZS jest spowodowane jedynie alergią pokarmową i uczuleniem na kurz domowy, prowadzi do niepotrzebnych ograniczeń i dodatkowego stresu zarówno dla pacjenta, jak i jego rodziny. W przypadku dorosłych z AZS uczulenie na alergeny występuje bardzo rzadko. Niemniej jednak, często niedocenianą cechą w leczeniu jest nadwrażliwość skóry na czynniki drażniące oraz szczególna podatność na wtórne zakażenia bakteryjne, wirusowe i grzybicze.

Istotnymi czynnikami drażniącymi są: szorstka odzież, zmiany temperatury, pot i detergenty. Pacjenci lub rodzice dzieci cierpiących na AZS powinni być o tym poinformowani, aby unikać lub minimalizować wpływ tych czynników. Ponadto, często niedocenianą przyczyną zaostrzeń choroby są nadkażenia gronkowcem złocistym lub wirusem opryszczki. Atopowe zapalenie skóry nie zawsze ma charakterystyczne objawy kliniczne, a także poziom Ig E może nie być podwyższony. Dlatego opracowano kryteria diagnostyczne, które muszą być spełnione, aby postawić diagnozę AZS.

Zmiany skórne podzielono na dwie grupy: główne i mniejsze cechy. Główne cechy obejmują: świąd, zapalenie skóry w zgięciach łokciowych i kolanowych oraz na twarzy u dzieci, przewlekły lub nawracający przebieg choroby, a także występowanie atopii w rodzinie. Objawy mniejsze to: suchość skóry, rybia łuska, rogowacenie mieszkowe, wyraźne linie papilarne dłoni, podwyższony poziom Ig E, wczesny wiek wystąpienia zmian, skłonność do infekcji skórnych, alergiczne zajady, łupież biały, zmiany przyuszne prowadzące do „naderwania płatka ucha”, nietolerancja niektórych pokarmów oraz pękające opuszki palców dłoni i stóp.

2. Jak leczyć egzemę i AZS?

Aby zdiagnozować AZS u pacjenta, muszą występować co najmniej 3 cechy główne oraz co najmniej 3 cechy mniejsze. Bardzo charakterystycznym objawem jest napadowy, intensywny świąd. Również dość specyficznym objawem dla AZS jest występowanie tzw. lichenizacji, co oznacza, że skóra w miejscach zapalenia staje się szarobrunatna, szorstka, mało elastyczna i pogrubiała. Dotyczy to szczególnie zgięć łokciowych i kolanowych.

Oprócz tradycyjnych preparatów na receptę, które zwykle włączane są w terapię przez lekarza dermatologa, warto zwrócić uwagę na olej z nasion wiesiołka również ma ustaloną pozycję w leczeniu AZS. Ze względu na dużą suchość skóry, ważnym czynnikiem w terapii jest regularne nawilżanie skóry, najlepiej po kąpieli. Pełni to podwójną funkcję: zatrzymuje wodę w warstwie rogowej oraz ułatwia penetrację substancji nawilżających.

Podawanie doustne leków przeciwhistaminowych, stosowanie kortykosteroidów zewnętrznie, eliminacja czynników drażniących i nawilżanie skóry należą do tzw. pierwszej linii postępowania terapeutycznego. Jeżeli zmiany skórne nie ustępują lub poprawa jest niewielka, szczególnie u dzieci, należy rozpocząć poszukiwanie substancji uczulającej za pomocą odpowiednich testów. W przypadku wykrycia alergenu, wprowadza się dietę eliminacyjną i monitoruje pacjenta.

3. Zastosowanie olejku lawendowego w leczeniu egzemy i AZS

Stosowanie maści z olejkiem lawendowym w przypadku AZS jest w pełni uzasadnione. Może to stanowić korzystną alternatywę w terapii kortykosteroidowej zewnętrznej ze względu na większą wrażliwość tych pacjentów na infekcje bakteryjne. Na miejsca lichenizacji stosuje się mieszankę olejku lawendowego i kadzidłowego. Należy jeszcze ustalić stężenie olejku i podłoże maściowe. W literaturze aromaterapeutycznej najczęściej spotykanym stężeniem jest 1-2% roztwór w oleju bazowym – świetnie sprawdzi się tu oleju z pestek migdałów lub avokado.

Przy leczeniu atopowego zapalenia skóry ważne jest jednak, aby przeprowadzić test na uczulenie na olejek lawendowy przed zastosowaniem go na większych obszarach skóry. Dla bezpieczeństwa warto dodać kilka kropli olejku do bazy, takiej jak olej kokosowy, jojoba czy migdałowy, i stosować tę mieszankę na małym obszarze skóry. Jeżeli nie wystąpią objawy uczulenia, można zastosować olejek lawendowy na większych obszarach.

Jak pielęgnować skórę atopową lub z egzema?

Aby zmaksymalizować korzyści płynące z olejku lawendowego w leczeniu egzemy, warto łączyć jego stosowanie z innymi działaniami, takimi jak:

Pamiętaj, że każdy przypadek egzemy jest inny, a efektywność różnych terapii może się różnić w zależności od osoby. Zawsze warto skonsultować się z lekarzem lub specjalistą, zanim zastosujesz jakiekolwiek leczenie.